مقایسه عدم تحمل بلاتکلیفی در زنان مطلقه و غیرمطلقه به عنوان پیش بینی کننده افسردگی، اضطراب و استرس

هدف پژوهش حاضر بررسی عدم تحمل بلاتکلیفی در بین زنان مطلقه و غیر مطلقه به عنوان پیش بینی کننده افسردگی، اضطراب، استرس بود. مطالعه حاضر از نوع علی- مقایسه ای است. جامعه آماری پژوهش را کلیه زنان مطلقه تحت پوشش سازمان بهزیستی مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهرستان خوی (اداره بهزیستی و مرکز مشاوره تارا) و زنان غیرمطلقه تشکیل می­داد. از جامعه زنان مطلقه 70 نفر به روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب و با 70 نفر از زنان غیرمطلقه بر حسب سن و تحصیلات همتا شدند. پس از جمع­آوری اطلاعات، به وسیله پرسشنامه­های افسردگی، اضطراب و استرس و مقیاس عدم تحمل بلاتکلیفی، داده­ها در برنامه spss با استفاده از تحلیل واریانس چندمتغیره (manova)، همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام مورد آزمون قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل نشان داد که تفاوت معناداری میان زنان مطلقه و غیرمطلقه از نظر افسردگی، اضطراب، استرس (0001/0p<) و عدم تحمل بلاتکلیفی (0001/0p<) وجود دارد و زنان مطلقه افسردگی، اضطراب، استرس و عدم تحمل بلاتکلیفی بالایی نسبت به زنان غیرمطلقه دارند. همچنین تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که از بین خرده مقیاس­های عدم تحمل بلاتکلیفی تنها استرس­آمیز بودن بلاتکلیفی و منفی بودن رویدادهای غیر منتظره و اجتناب از آنها، پیش بینی کننده معنی دار افسردگی، اضطراب در میان زنان می­باشد. با توجه به یافته­های پژوهش حاضر و پیشینه پژوهشی، کاهش عدم تحمل بلاتکلیفی می­تواند باعث کاهش سطوح افسردگی، اضطراب و استرس گردد. بنابراین درمان مبتنی بر کاهش عدم تحمل بلاتکلیفی و افزایش مهارت­های تحمل ابهام قبل از شروع درمان اختلالات عاطفی و اضطرابی در زنان مطلقه ضروری است.